Rauðrunnate og almennur dugnaður

Ég er dugleg. Ég hef tekið til. Farið í gegn um pappírsfjallið ógurlega. Unnið. Ó já. Lagað kaffi, rauðrunnate og löntsj. Skandinavískt húsmóðurssyndróm. Og hvað gerir maður þá? Jú, röltir með góðri samvisku út á lókalinn í eina pintu. En ekki hvað!
Sjáiði bara hvað ég geisla!
Sjáiði hvað ég er glöð!
Vítisglampinn í augunum er ekki nema hálfvolgur og bringsmalaskottan skotin í refsins rassi.
Sturtan flautar á Ástu (hún neitar að láta sjá sig ósturtaða á lókalnum) en ég bíð róleg með runnate og hugsa um stjörnubjór í glasi með myndarlegum haus.
Bráum verð ég geislandi glöð, nokkrum pundum fátækari en reynslunni ríkari.
Ég bið að heilsa. Hvílið ykkur, étið góðan mat og veriði góð við hvert annað. Hasta la pronto.