Óverkill

Ég er mjöööög stolt af íslenska handboltaliðinu, ég fór út á Skólavörðustíg og klappaði fyrir strákunum, en svo fór ég heim, fékk mér bjór og horfði á hátíðina í sjónvarpinu því ég óttaðist að þetta færi út í klígjupakkann. Og djöfull er ég fegin. Hvað er í gangi þarna? Öxar við ána tvisvar, allskonar fólk upp á sviði... mér líður eins og ég sé með pest og viti ekki hvort þetta ætli upp úr eða niðrúr mér. Ohhh... þetta var sætt en fór svo út í rugl. RUGL! Væm æl oj. Held ég þurfi að stinga títuprjónum undir neglurnar á mér aðeins til að jafna mig.
Áfram Ísland.